लोलो लागला , अंबेचा भेदाभेद कैचा ।
आला कंटाळा विषयाचा , धंदा मुळ मायेचा || धृ ।।
प्रपंच हा खोटा मृगपाणी घोरे फिरतो प्राणी ।
कन्या - सुत दारा - धन माझे मिथ्या वदतो वाणी |
अंती नेतील हे यमदूत , नये संगे कोणी ।
निर्गुण रेणुका कुलदेवी जपतो मी निर्वाणी ।। १ ।।
लोलो ..
पंचभूताचा अधिकार , केलासे सत्वर ।
नयनी देखिला आकार अवघा तो ईश्वर ।
नाही सुखदुःख देहाला , कैचा अहंकार |
पाहे परमात्मा तो ध्यानी भासे शुन्याकार || २ ||
लोलो ..
ध्याता मुद्रा ही उन्मनी , लागे अनुसंधानी ।
निद्रा लागली अभिध्यानी , जे का निरंजनी ।
लीला वार्णिता स्वरुपाची , शिणली शेषवाणी ।
देखिली भवानी , जननी , त्रैलोक्यपावनी || ३ ||
लोलो ..
गोंधळ घालीन मी अंबेचा घोष अनुहाताचा ।
दिवट्या उजळोनिया सदोदीत पोत चैतन्याचा |
आहं सोहं सो उदो उदो बोलती चारी वाचा || ४ ||
लोलो ..
पहाता मूळपीठ पर्वत सकळामध्ये श्रेष्ठ ।
जेथे जगदम्बा अवधूत दोघे भोपी भट ।
जेथे मोवाळे विंजाळे प्रणिता पाणी लोट |
तेथे तानाजी देशमुख झाला ब्रह्मनिष्ठ ।।५ ।।
लोलो ..