आरती करू अंबिकेला ।
त्रीरूपी जगत्र जननीला ।
विष्णुचे चरण मलोद्भूत |
मातले मधुकैटक दैत्य |
धावले ब्रह्मावरी त्वरीत |
प्रगटली महाकाली तेथ |
जागृत करूनी तदा हरीला |
दैत्य अतिकष्टी करूनी नीज दृष्टी ,
होवून सुखपुष्टी । हारीक बहुसुते मानियेला ,
महोत्सव फार तिही केला || आरती ... || १ ||
मातला महिषासूर भारी ।
मिळविली खळसेना सारी ।
सूरासह पळे वज्रधारी ।
अमर पद भोगी दुराचारी |
महालक्ष्मी रूप धरूनी ।
महिष मर्दिला दानवीदाळा |
सहीत महितळा । देव प्रतिपदी स्थापियेला |
रतला स्तवनी देवमेळा || आरती .. || २ ||
पराक्रम शुंभनिशंभाचा |
गाजला ब्रिजगावरी साचा ।
पराभव करूनी आमरांचा |
शुभ पति होय त्रिलोकाचा |
मांडीलाप्रलय दुष्टांनी ।
जाहला त्रास सर्व लोकांस |
गायी विप्रास तू सरस्वती ते वेळा
प्रगट झालीस भूमिकेला || आरती ... || ३ ||
धुम्राक्षासी मारियेले ।
मग ते चंडमुंड वदिले ।
सिंह वाहिनी बहुत खवळे ,
असूर बहुत आटविले ।
मारिला रक्तबिज समरी ।
शक्ती त्या किती झाली निर्मिती ।
दैत्य रणक्षीती । निवटीले नसेच संखेला ।
पावती देव सौख्यतेला || आरती ... || ४ ||
मारूनी शुंभनिशुंभांसी ।
सुखी करी बहु त्रिलोकासी ।
देशी वर सुरभ नृपाळासी ।
ज्ञान त्या समाधी वैश्यासी |
संकटी रक्षीसी भक्ताला ।
देवगन स्तुती करूनी वर्निती ,
किर्ती तुझी अति , केशव शरण आला ,
अंबिके कृतार्थ करी त्याला || आरती ... ||